Η κακή υγεία της μητέρας και ο υποσιτισμός στηρίζουν τον υψηλό αριθμό πρόωρων γεννήσεων
Υπολογίζεται ότι 13,4 εκατομμύρια νεογνά γεννήθηκαν πρόωρα (πριν από τις 37 πλήρεις εβδομάδες εγκυμοσύνης) το 2020 - δηλαδή περίπου 1 στα 10 όλων των γεννήσεων εν ζωή - σύμφωνα με λεπτομερή μελέτη που δημοσιεύθηκε σήμερα στο Lancet από συγγραφείς του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), του Ταμείου των Ηνωμένων Εθνών για τα Παιδιά (UNICEF) και της Σχολής Υγιεινής και Τροπικής Ιατρικής του Λονδίνου.

Δεδομένου ότι η προωρότητα είναι η κύρια αιτία θανάτου στα πρώτα χρόνια της ζωής των παιδιών, υπάρχει επείγουσα ανάγκη να ενισχυθεί τόσο η περίθαλψη των πρόωρων βρεφών όσο και οι προσπάθειες πρόληψης -ιδιαίτερα η υγεία της μητέρας και η διατροφή- ώστε να βελτιωθεί η παιδική επιβίωση. Για όσους ζουν, ο πρόωρος τοκετός αυξάνει επίσης σημαντικά την πιθανότητα να υποφέρουν από σοβαρές ασθένειες, αναπηρία και αναπτυξιακές καθυστερήσεις, ακόμη και από χρόνιες ασθένειες ως ενήλικες, όπως ο διαβήτης και οι καρδιακές παθήσεις.

Όπως και με άλλες σημαντικές τάσεις που αφορούν την υγεία της μητέρας, καμία περιοχή του κόσμου δεν έχει μειώσει σημαντικά τα ποσοστά των πρόωρων γεννήσεων κατά την τελευταία δεκαετία. Ο ετήσιος παγκόσμιος ρυθμός μείωσης των πρόωρων γεννήσεων μεταξύ 2010 και 2020 ήταν μόλις 0,14%.

"Τα πρόωρα νεογνά είναι ιδιαίτερα ευάλωτα σε επιπλοκές που απειλούν τη ζωή και χρειάζονται ιδιαίτερη φροντίδα και προσοχή", δήλωσε ο Δρ Anshu Banerjee, Διευθυντής του Τμήματος Υγείας Μητέρων, Νεογνών, Παιδιών και Εφήβων και Γήρανσης του ΠΟΥ: "Αυτοί οι αριθμοί δείχνουν ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη για σοβαρές επενδύσεις στις διαθέσιμες υπηρεσίες για την υποστήριξη αυτών και των οικογενειών τους, καθώς και για μεγαλύτερη έμφαση στην πρόληψη - ιδίως για τη διασφάλιση της πρόσβασης σε ποιοτική υγειονομική περίθαλψη πριν και κατά τη διάρκεια κάθε εγκυμοσύνης".

Το έγγραφο, Εθνικές, περιφερειακές και παγκόσμιες εκτιμήσεις για τις πρόωρες γεννήσεις το 2020, με τάσεις από το 2010: μια συστηματική ανάλυση, παρέχει παγκόσμιες, περιφερειακές και εθνικές εκτιμήσεις και τάσεις για τις πρόωρες γεννήσεις μεταξύ 2010 και 2020, αποκαλύπτοντας μεγάλες διαφορές μεταξύ περιφερειών και χωρών. Περίπου το 65% των πρόωρων γεννήσεων το 2020 σημειώθηκε στην υποσαχάρια Αφρική και τη νότια Ασία, όπου πάνω από το 13% των μωρών γεννήθηκαν πρόωρα. Τα ποσοστά στις χειρότερα πληγείσες χώρες - Μπαγκλαντές (16,2%), Μαλάουι (14,5%) και Πακιστάν (14,3%) - είναι τρεις ή τέσσερις φορές υψηλότερα από εκείνα στις λιγότερο πληγείσες χώρες - Σερβία (3,8%), Μολδαβία (4%) και Καζακστάν (4,7%).

Ωστόσο, οι πρόωρες γεννήσεις δεν αποτελούν ζήτημα μόνο για τις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος και τα στοιχεία δείχνουν σαφώς ότι επηρεάζουν τις οικογένειες σε όλα τα μέρη του κόσμου. Ποσοστά της τάξης του 10% ή υψηλότερα εμφανίζονται σε ορισμένες χώρες υψηλού εισοδήματος, όπως η Ελλάδα (11,6%) και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (10%).

Οι κίνδυνοι για την υγεία της μητέρας, όπως η εφηβική εγκυμοσύνη, οι λοιμώξεις, η κακή διατροφή και η προεκλαμψία, συνδέονται στενά με τους πρόωρους τοκετούς. Η ποιοτική προγεννητική φροντίδα είναι ζωτικής σημασίας για την ανίχνευση και τη διαχείριση των επιπλοκών, για τη διασφάλιση της ακριβούς χρονολόγησης της εγκυμοσύνης μέσω πρώιμων υπερηχογραφικών εξετάσεων και, εάν χρειάζεται, για την καθυστέρηση του τοκετού μέσω εγκεκριμένων θεραπειών.

Σχετικά με τις μελέτες

Το έγγραφο αντλεί εκτιμήσεις από πληθυσμιακά, εθνικά αντιπροσωπευτικά δεδομένα, χρησιμοποιώντας Μπεϋζιανή μοντελοποίηση για τη δημιουργία διεθνώς συγκρίσιμων εκτιμήσεων σε επίπεδο χώρας για το 2020. Αυτές οι εθνικές εκτιμήσεις δημοσιεύονται για πρώτη φορά στο παρόν έγγραφο και στον ιστότοπο του ΠΟΥ.

Καθώς η καταγραφή των γεννήσεων και οι γεννήσεις σε εγκαταστάσεις έχουν αυξηθεί, τα δεδομένα σχετικά με τον επιπολασμό των πρόωρων γεννήσεων έχουν βελτιωθεί. Ωστόσο, παραμένουν κενά, με 92 χώρες να μην διαθέτουν επαρκή εθνικά αντιπροσωπευτικά δεδομένα. Οι συγγραφείς καλούν σε συνεχή δέσμευση για την ενίσχυση της διαθεσιμότητας και της ποιότητας των δεδομένων, καθώς και της ανταλλαγής δεδομένων, ώστε να μπορεί να στοχευθεί η κατάλληλη υποστήριξη και δράση εκεί που χρειάζεται περισσότερο.